Καλή Βρύση
Η Καλή Βρύση χτισμένη στις πλαγιές του Μενοικίου, κατοικείται κυρίως από ντόπιους, που έδωσαν σκληρούς αγώνες για τον Ελληνισμό σε δύσκολες εποχές. Στα βορειοανατολικά συναντούμε συνοικία με παραδοσιακά αγροτόσπιτα από τα τέλη του 19ου αιώνα, και ξενώνα για τις εξορμήσεις μας στην περιοχή του Μενοικίου και του Φαλακρού σε αναπαλαιωμένο παραδοσιακό σπίτι. Στη συνοικία δεσπόζει η τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική του Αγίου Νικολάου (1877), με γυναικωνίτη και χαγιάτι, που διατηρεί τις αρχικές εικόνες στο τέμπλο από το 1848 και το1851. Ανηφορίζοντας προς το ξωκλήσι του Αϊ-Βλάση, θα διασχίσουμε μια ευχάριστη διαδρομή μισής ώρας, ανάμεσα σε πλατάνια και τρεχούμενα νερά, όπου υπάρχει υποδομή για υπαίθριες ψησταριές και ξεκούραση. Από το πλάτωμα στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου μπορούμε να απολαύσουμε την πανοραμική θέα προς τον κάμπο και το Φαλακρό. Στα νοτιανατολικά του χωριού σώζεται η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας (1883), παλιό μοναστήρι με γυναικωνίτη και χαγιάτι.
Στην Καλή Βρύση θα επισκεφτούμε το ιερό του Διονυσίου, ανάμεσα στους σημερινούς αμπελώνες του χωριού όπως αρμόζει άλλωστε στον θεό του κρασιού, και θα συμμετέχουμε μαζί με τους φιλόξενους κατοίκους στα τοπικά δρώμενα στις 6-8 Ιανουαρίου, στα Μπαμπούγερα. Εξάλλου, την Κυριακή της Τυροφάγου, την περίοδο της Αποκριάς, ανάβουν εθιμικές φωτιές για τον ερχομό της Άνοιξης στην κεντρική πλατεία αναβιώνοντας παλαιότερο έθιμο στο αλώνι κάθε συνοικίας.
Άνθρωποι με βαθιά θρησκευτική πίστη, οι Καληβρυσιώτες σε μια σημαντική εθιμική εκδήλωση περιφέρουν την εικόνα της Αναστάσεως, την Πέμπτη μετά το Πάσχα, γύρω από το γεωργικό όρθι του χωριού με σκοπό την προστασία των κατοίκων από κάθε κακό, ιδιαίτερα από το χαλάζι, και εορτάζουν την ημέρα της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.
Χοροί Καλής Βρύσης
- ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΛΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΣΟΥ
Χορεύεται σε όλες τις περιστάσεις στην Καλή Βρύση από άνδρες και γυναίκες. Το χορευτικό μοτίβο του χορού μοιάζει αρκετά με αυτό των χορών «χαραλάμσκα», «κράι μαναστήρι» και «ναστρίτζινι» από την Ορεινή και τον Ξηρότοπο Σερρών (Λουτζάκη 1980, Παπακώστας 1997).
Το θέμα του τραγουδιού αναφέρεται στο αληθινό γεγονός της σύλληψης και του απαγχονισμού από τους Βουλγάρους (1907) του Βωλακιώτη μακεδονομάχου Άρμεν Κούπτσιου. Από τις πληροφορίες προκύπτει ότι το χορευτικό μοτίβο είναι παλαιότερο από το αντίστοιχο τραγούδι. - ΧΑΣΑΠΙΑ-ΧΑΣΑΠΙΚΟΣ
Είναι χορός που συναντάται σε όλα τα ντόπια χωριά του νομού Δράμας με μικρές παραλλαγές στα γυρίσματα της μουσικής. Χορεύεται από άνδρες και γυναίκες, σε ανοικτό κύκλο, στον οποίο παλαιότερα, τοποθετούνταν μπροστά οι άνδρες και στη συνέχεια οι γυναίκες, κάτι που σήμερα δεν τηρείται. Οι άνδρες κρατιούνται από τους ώμους και οι γυναίκες με λυγισμένους τους αγκώνες (μερικές φορές όμως πιάνονται κι αυτές από τους ώμους). - ΒΑΡΥΣ Ή ΚΑΛΗΒΡΥΣΙΩΤΙΚΟΣ ΚΑΡΣΙΛΑΜΑΣ
Χορεύεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο μόνο στην Καλή Βρύση (και όχι στα υπόλοιπα ντόπια χωριά) του Νομού Δράμας. Το ζευγάρι χορεύει αντικριστά και μπορεί να είναι άντρας με άντρα, γυναίκα με γυναίκα ή άντρας με γυναίκα. Τα χέρια κινούνται ελεύθερα ή τοποθετούνται στη μέση ή δένονται πίσω ή πιάνοντας ο ένας χορευτής-τρία τα χέρια του άλλου.Πρέπει να επισημάνουμε ότι προπολεμικά δεν υπήρχε καμία επαφή μεταξύ των μελών του αντικριστού ζευγαριού κάτι που συνηθίζεται τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν το συναντάμε σε κανένα από τα άλλα ντόπια χωριά του νομού Δράμας. - ΚΟΡΗ ΕΛΕΝΗ
Από τις πιο αγαπημένες μελωδίες στην περιοχή όπου την ακούμε σε όλα τα ντόπια χωριά και με ελάχιστες αλλαγές στο χορευτικό μοτίβο. Χορεύεται από άνδρες και γυναίκες, σε ανοικτό κύκλο, στον οποίο παλαιότερα τοποθετούνταν μπροστά οι άνδρες και στη συνέχεια οι γυναίκες κάτι που δεν τηρείται σήμερα, ενώ τα χέρια των χορευτών είναι λυγισμένα στους αγκώνες. - ΣΥΡΤΟΣ ΚΑΙ ΜΠΑΪΝΤΟΥΣΚΑ
Τις τελευταίες δεκαετίες στο χορευτικό και μουσικό ρεπερτόριο της Καλής Βρύσης έχει ενταχθεί ο συρτός χορός σε ρυθμό7/8 και 2/ όπως και η μπαϊντούσκα, ως αποτέλεσμα επαφών και ανταλλαγών με την μουσική παράδοση των διπλανών χωριών των νομών Δράμας και Σερρών.
Ενδυμασία Σαρακατσαναίων
